S06 - Zonput

Rond 1900 waren in Stein diverse gemeenschappelijke putten en bronnen. De zonput in een bossage nabij de Kapelbergweg is een van de vele waterbronnen in dit gebied. Deze Zonput lag het laagste en was het meest waterrijk in het zijdal, dat aan de zuidzijde begrensd wordt door de Scharberg en aan de noordzijde door de Beelenberg. In de pachtcontracten vanaf 1615 werd ze genoemd als “Sonnenputz de Putbeek” en heeft haar huidige naam hieraan ontleend. De beek voedde de gracht die het kasteel beschermde en bracht de graanmolen in beweging. Daarnaast diende de beek ook voor de watervoorziening van de kasteelbewoners. Voordat de paters het kasteel kochten in de jaren 20, werd aan de bron water gehaald door de vrouwen van Stein voor huishoudelijk gebruik en daarmee tevens de was deed. In 1922 werd de bron overkapt.Via een pijpleiding van onder de overkapping, bedoeld om het water niet te laten verontreinigen, werd schoon drinkwater naar de paters op het kasteel vervoerd. De zonput is in 1943 drooggevallen, maar is na de mijnsluitingen weer op bescheiden wijze water gaan leveren. De ronde gemetselde put is afgedekt met een betonnen afdak.

Er is een boek met als titel “ De zonputters” geschreven door Sjeng Janssen. In dit boek is de zonput gekozen voor een spannend verhaal. Sjeng Janssen was leider bij scouting Stein en als vrijwilliger had Sjeng Janssen bij de in 1932 opgerichte verkennerij de functie van instructeur. Na zijn werk als agent van het centraal ziekenfonds ging hij aan de slag om dit spannend verhaal uit te werken. Het typewerk voerde hij uit bij Harrie Aarts die als gemeentesecretaris een van de weinige mensen was die in die tijd een typemachine bezat.

Jammer genoeg heeft Sjeng de uitgave nooit kunnen afmaken, daar hij na een zware verkoudheid nog ernstiger ziek werd en uiteindelijk met tuberculose opgenomen werd in het sanatorium te Horn. Daar overleed hij op 16 augustus 1947 op 34 - jarige leeftijd. Het boek werd uitgegeven door scouting Stein in 1992.